Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Septimius Severus

  • 1 Septimius

    Septimius, iī, m., Name einer röm. gens, aus der (außer den Orelli Onomast. Tull. 2. p. 535 Genannten) bekannt sind: Titius Septimius, ein Dichter und Freund des Horaz, Hor. ep. 1, 9, 1 (vgl. Weichert Poëtt. Rom. Rel. p. 365-390). – Porcius Septimius, Tac. hist. 3, 5. – Septimius Severus, röm. Kaiser, s. Severus no. b. – fem. Septimia b. Cic. ad Att. 16, 11, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Septimius

  • 2 Septimius

    1.
    C. Septimius, an augur, Cic. Att. 12, 13, 2; 12, 14, 1.—
    2.
    P. Septimius Scaevola, Cic. Verr. 1, 13, 38; id. Clu. 41, 115 sq.—
    3.
    Porcius Septimius, Tac. H. 3, 5.—
    4.
    Titius Septimius, a poet and friend of Horace, Hor. Ep. 1, 9, 1 (to him was addressed C. 2, 6).—
    5.
    Septimius Severus, a Roman emperor, Spart. Sev.; Eutr. 8, 10.— Fem.: Septimia, perh. the wife of Sicca, Cic. Att. 16, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Septimius

  • 3 Septimius

    Septimius, iī, m., Name einer röm. gens, aus der (außer den Orelli Onomast. Tull. 2. p. 535 Genannten) bekannt sind: Titius Septimius, ein Dichter und Freund des Horaz, Hor. ep. 1, 9, 1 (vgl. Weichert Poëtt. Rom. Rel. p. 365–390). – Porcius Septimius, Tac. hist. 3, 5. – Septimius Severus, röm. Kaiser, s. 2. Sevērusno. b. – fem. Septimia b. Cic. ad Att. 16, 11, 1.

    lateinisch-deutsches > Septimius

  • 4 Severus [2]

    2. Sevērus, ī, m., ein römischer Familienname, unter dem bes. bekannt sind a) in literarhistor. Beziehung, Cornel. Severus, ein epischer Dichter zur Zeit des Augustus, Quint. 10, 1, 89. Sen. suas. 6, 25 sq.: Freund des Ovid, Ov. ex Pont. 4, 2, 1 sqq.; 4, 16, 9. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 252, 5. – T. Cassius Severus, röm. Rhetor zur Zeit des Augustus u. Tiberius, Sen. exc. contr. 3. praef. § 1 sqq. Quint. 10, 1, 116. Plin. 7, 55. Tac. dial. 19 u. 26. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 267, 11. – Septimius Severus, aus Afrika gebürtig, ein Rhetor, Zeitgenosse des Quintilian u. Statius, Quint. 4, 1, 9. Stat. silv. 4. prooem. p. 95, 15 Baehr. u. 4, 5, 34. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 315, 5 u. 326, 9. – Sulpicius Severus, ein christlicher Schriftsteller im fünften Jahrh., Verf. einer historia sacra (chronica gen.), einer vita Martini u.a. Schriften. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 441. – b) als Kaiser, L. Septimius Severus, reg. 193–211 n. Chr., Spart. Sever. 1 sqq. Eutr. 8, 19. – Aurelius Alexander Severus, reg. 222 bis 234 n. Chr., Lampr. Alex. Sev. 1 sqq. Eutr. 8, 23. – Dav. Sevēriānus, a, um, severianisch, des Kaisers (Septimius) Severus, thermae, Spart. Sev. 19, 5.

    lateinisch-deutsches > Severus [2]

  • 5 Severus

    2. Sevērus, ī, m., ein römischer Familienname, unter dem bes. bekannt sind a) in literarhistor. Beziehung, Cornel. Severus, ein epischer Dichter zur Zeit des Augustus, Quint. 10, 1, 89. Sen. suas. 6, 25 sq.: Freund des Ovid, Ov. ex Pont. 4, 2, 1 sqq.; 4, 16, 9. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 252, 5. – T. Cassius Severus, röm. Rhetor zur Zeit des Augustus u. Tiberius, Sen. exc. contr. 3. praef. § 1 sqq. Quint. 10, 1, 116. Plin. 7, 55. Tac. dial. 19 u. 26. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 267, 11. – Septimius Severus, aus Afrika gebürtig, ein Rhetor, Zeitgenosse des Quintilian u. Statius, Quint. 4, 1, 9. Stat. silv. 4. prooem. p. 95, 15 Baehr. u. 4, 5, 34. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 315, 5 u. 326, 9. – Sulpicius Severus, ein christlicher Schriftsteller im fünften Jahrh., Verf. einer historia sacra (chronica gen.), einer vita Martini u.a. Schriften. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 441. – b) als Kaiser, L. Septimius Severus, reg. 193-211 n. Chr., Spart. Sever. 1 sqq. Eutr. 8, 19. – Aurelius Alexander Severus, reg. 222 bis 234 n. Chr., Lampr. Alex. Sev. 1 sqq. Eutr. 8, 23. – Dav. Sevēriānus, a, um, severianisch, des Kaisers (Septimius) Severus, thermae, Spart. Sev. 19, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Severus

  • 6 Severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > Severus

  • 7 severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > severus

  • 8 severus

    I sevērus, a, um
    1)
    а) строгий, суровый (pater, judex C); строгий, серьёзный ( genus dicendi C)
    б) суровый, неумолимый (disciplina, judicium C; poena Sl)
    2) закалённый, суровый (vitā s. C); воздержный, умеренный ( agricola Lcr)
    4) жуткий, страшный (silentia noctis Lcr; amnis Cocyti V)
    II Sevērus, ī m.
    1) Cornelius S., римск. поэт. автор не дошедшей до нас поэмы «Bellum Siculum» Q, O, Sen
    2) Cassius S. , оратор и сатирик, родился ок. 50 г. до н. э., умер в ссылке в 33 г. н. э. Q, Sen, PM, T
    3) L. Septimius S., римск. император с 193 по 211 гг. н. э., отец Каракаллы Eutr, Lampr
    4) Alexander S., племянник предыдущего, римск. император с 222 по 235 гг. н. э. Spart, Eutr
    5) Flavius Valerius S., римск. император с 306 по 307 гг. н. э. Eutr
    6) Sulpicius S., христианский писатель IVV вв. н. э., автор «Historia Sacra»

    Латинско-русский словарь > severus

  • 9 Septimius

    a, um
    Септимий, римск. nomen; наиболее известны
    1) C. S., авгур C
    2) Titius S., поэт. друг Горация H
    3) S. Sevērus — см. Severus

    Латинско-русский словарь > Septimius

  • 10 severus L. Septimius

    римский император, 193-211 по P. X., отец Каракаллы (1. 41 § 3. 5 D. 30. 1. 4 C. 6, 24).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > severus L. Septimius

  • 11 Septimia

    1.
    C. Septimius, an augur, Cic. Att. 12, 13, 2; 12, 14, 1.—
    2.
    P. Septimius Scaevola, Cic. Verr. 1, 13, 38; id. Clu. 41, 115 sq.—
    3.
    Porcius Septimius, Tac. H. 3, 5.—
    4.
    Titius Septimius, a poet and friend of Horace, Hor. Ep. 1, 9, 1 (to him was addressed C. 2, 6).—
    5.
    Septimius Severus, a Roman emperor, Spart. Sev.; Eutr. 8, 10.— Fem.: Septimia, perh. the wife of Sicca, Cic. Att. 16, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Septimia

  • 12 severum

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > severum

  • 13 Tertullianus

    A. B.
    A celebrated jurist under Septimius Severus, Dig. 29, 2, 30, § 6; 28, 5, 3, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Tertullianus

  • 14 Ulpianus

    Ulpĭānus, i, m.: Domitius Ulpianus, a celebrated Roman jurist under the emperors Septimius Severus, Caracalla, Heliogabalus, and Alexander Severus, fragments of whose writings are found in the Pandects; he was murdered in Gaul, A. D. 230, Lampr. Heliog. 16, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Ulpianus

  • 15 Leptis

    Leptis, ptis, Akk. ptim u. ptin, Abl. ptī, f. (Λέπτις), I) Name zweier Städte an der Küste von Afrika: A) magna, innerhalb der beiden Syrten, j. Libida (in Tripolis), Sall. Iug. 19, 3; 77, 1. Mela 1, 7, 5 (1. § 34). Paul. dig. 50, 15, 8. § 11; Abl. Lepte nur Cod. Iust. 1, 27, 2. § 1. – B) (minor) phönizische Kolonie zwischen Hadrumetum u. Thapsus, Vaterstadt des Kaisers Septimius Severus, j. Lempta (in Tunis), Sall. Iug. 19, 1. Cic. Verr. 5, 155. Auct. b. Afr. 7, 1. Liv. 30, 25, 12 u.a. – Dav.: a) Lepticus, a, um, leptisch, Plin. – b) Leptitānī, ōrum, m., die Einw. von Leptis, die Leptitaner, Caes., Sall. u.a. – c) Leptīnus, a, um, leptinisch, Tac. – d) Leptimāgnēnsis, e, zu Leptis magna gehörig, leptimagnensisch, Cod. Iust. 1, 27, 2. § 1. Cypr. sent. episc. no. 83. p. 460, 14 H. – II) Stadt in Spanien, Auct. b. Alex. 57, 1 zw. (viell. Laepam od. Laepem, von Λειπα, Stadt der Turdetaner in Hispania Baetica, nördl. von Hispalis, j. Lepe bei Ayamonte).

    lateinisch-deutsches > Leptis

  • 16 Papinianus

    Pāpiniānus, ī, m., Aemilius, einer der größten röm. Rechtsgelehrten, Zeitgenosse und Freund des Kaisers Septimius Severus, Spart. Sever. 21, 8 u.a. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 371. – Dav. Pāpiniānista, ae, m., ein fleißiger Leser des Papinian, ein Rechtsbeflissener, Iustinian. ep. praef. dig. 2.

    lateinisch-deutsches > Papinianus

  • 17 Pescennius

    Pescennius, iī, m., vollst. Pescennius Niger, röm. Kaiser, Gegenkaiser des Septimius Severus (193–194 n. Chr.), Spart. Pesc. 1 sqq. – Dav. Pescenniānus, a, um, pescennianisch, des Pescennius, domus, Spart. Pesc. 12, 4: reliquiae, Spart. Sever. 15, 4.

    lateinisch-deutsches > Pescennius

  • 18 Leptis

    Leptis, ptis, Akk. ptim u. ptin, Abl. ptī, f. (Λέπτις), I) Name zweier Städte an der Küste von Afrika: A) magna, innerhalb der beiden Syrten, j. Libida (in Tripolis), Sall. Iug. 19, 3; 77, 1. Mela 1, 7, 5 (1. § 34). Paul. dig. 50, 15, 8. § 11; Abl. Lepte nur Cod. Iust. 1, 27, 2. § 1. – B) (minor) phönizische Kolonie zwischen Hadrumetum u. Thapsus, Vaterstadt des Kaisers Septimius Severus, j. Lempta (in Tunis), Sall. Iug. 19, 1. Cic. Verr. 5, 155. Auct. b. Afr. 7, 1. Liv. 30, 25, 12 u.a. – Dav.: a) Lepticus, a, um, leptisch, Plin. – b) Leptitānī, ōrum, m., die Einw. von Leptis, die Leptitaner, Caes., Sall. u.a. – c) Leptīnus, a, um, leptinisch, Tac. – d) Leptimāgnēnsis, e, zu Leptis magna gehörig, leptimagnensisch, Cod. Iust. 1, 27, 2. § 1. Cypr. sent. episc. no. 83. p. 460, 14 H. – II) Stadt in Spanien, Auct. b. Alex. 57, 1 zw. (viell. Laepam od. Laepem, von Λειπα, Stadt der Turdetaner in Hispania Baetica, nördl. von Hispalis, j. Lepe bei Ayamonte).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Leptis

  • 19 Papinianus

    Pāpiniānus, ī, m., Aemilius, einer der größten röm. Rechtsgelehrten, Zeitgenosse und Freund des Kaisers Septimius Severus, Spart. Sever. 21, 8 u.a. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 371. – Dav. Pāpiniānista, ae, m., ein fleißiger Leser des Papinian, ein Rechtsbeflissener, Iustinian. ep. praef. dig. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Papinianus

  • 20 Pescennius

    Pescennius, iī, m., vollst. Pescennius Niger, röm. Kaiser, Gegenkaiser des Septimius Severus (193-194 n. Chr.), Spart. Pesc. 1 sqq. – Dav. Pescenniānus, a, um, pescennianisch, des Pescennius, domus, Spart. Pesc. 12, 4: reliquiae, Spart. Sever. 15, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pescennius

См. также в других словарях:

  • Septimius Severus — Münchner Glyptothek Lucius Septimius Severus (* 11. April 146 in Leptis Magna; † 4. Februar 211 in Eboracum [heute York]) war römischer Kaiser vom 9. April 193 …   Deutsch Wikipedia

  • Septimius Severus — • Founder of the African dynasty of Roman emperors Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Septimius Severus     Septimius Severus      …   Catholic encyclopedia

  • Septimius Severus — Septimius Severus,   eigentlich Lucius Septimius Severus Pẹrtinax, römischer Kaiser (seit 193), * Leptis Magna 11. 4. 146, ✝ Eburacum (heute York) 4. 2. 211. Am 13. 4. 193 von den Truppen in Carnuntum zum Kaiser ausgerufen, am 9. 6. 193 vom… …   Universal-Lexikon

  • Septimĭus Sevērus — Septimĭus Sevērus, s. Severus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • SEPTIMIUS Severus — Imper. Roman. post Did. Iulian. Vide Severus Imperator. Sed et Septinnus, nomen unius e tribus collibus montis Esquilini, de quo Varro et Festus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Septimius Severus — Infobox Roman emperor title = Emperor of the Roman Empire name=Septimius Severus full name =Lucius Septimius Severus (from birth to accession); Caesar Lucius Septimius Severus Pertinax Augustus (as emperor) caption =Alabaster bust of Septimius… …   Wikipedia

  • Septimius Severus — Roman Emperor AD 193 211.     Lucius Septimius Severus was born in North Africa. Having successfully campaigned against the Parthians in AD 198 9, he went on to visit Egypt (AD 199 200) before continuing to Syria.     In Egypt, he visited… …   Ancient Egypt

  • Septimius Severus — Септимий Север. Луций Септимий Север (лат. Lucius Septimius Severus) (даты жизни 146 211) римский император 9 апреля 193 4 февраля 211. Биография Выходец из провинции в Африке. Родился в Лептис Магне (Leptis Magna), бывшей финикийской колонии в… …   Википедия

  • Septimius Severus-Tondo — Septimius Severus im Kreis seiner Familie Der Septimius Severus Tondo aus der Zeit um 200 n. Chr. ist eines der wenigen erhaltenen Tafelgemälde der Antike. Dabei handelt es sich um eine Temperamalerei auf einer runden Holztafel (Tondo) mit einem… …   Deutsch Wikipedia

  • Septimius-Severus-Tondo — Septimius Severus im Kreis seiner Familie Der Septimius Severus Tondo aus der Zeit um 200 n. Chr. ist eines der wenigen erhaltenen Tafelgemälde der Antike. Dabei handelt es sich um eine Temperamalerei auf einer runden Holztafel (Tondo) mit einem… …   Deutsch Wikipedia

  • Septimius-Severus-Bogen — Septimius Severus Bogen,   dreitoriger Bogen an der Westseite des Forum Romanum in Rom, 203 zu Ehren des Kaisers Septimius Severus und seiner Söhne Caracalla und Geta errichtet; Reliefschmuck mit Szenen aus dem Krieg gegen die Parther. Auf dem… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»